Crab-lady

Inmiddels ben ik expert-krabbenjager. Mijn bijnaam op dit eiland is dan ook “the crab-lady”, of, om het nog wat mooier te maken, “crab-princess”.
Een aantal weken heb ik Ocypode-krabben gevangen, gemerkt met een druppeltje nagellak, info genoteerd (handedness, male/female, species). Ik begon met wild achter krabben aan rennen, maar inmiddels graaf ik rustig een holletje uit. En ja, dat is eng. Het voelt niet echt natuurlijk om je hand in een holletje te steken waar een krab in ligt, loerend naar je vingers om er eens een lekker hapje uit te nemen. Tot zo ver heb ik geluk gehad. 1 krab heeft m’n vinger te pakken gekregen toen ik de krab vast had, en zijn ‘buikje’ wilde ontdoen van zand. Ja, stom idee ook..
Veel toeristen vinden een avondje krabbenjagen een leuk idee, en komen dan mee op jacht. Alhoewel de meeste toeristen onwijs zenuwachtig zijn, en bijna in hun broek piesen als ik een krab tevoorschijn haal, is er een chick die ik erg dankbaar ben! Steffie is al een boel avonden met mij mee geweest, en is nu gepromoveerd tot assistent-krabbenjager. Inmiddels is ze voor een paar weekjes naar Cambodja, maar haar grote tas staat in mijn kamer, dus ze komt terug :D !
Mijn tweede krabbenexperiment, misschien kunnen jullie je het nog herinneren van een eerdere blog, bracht een boel problemen met zich mee. Ik heb een paar avondjes zitten nadenken en heb besloten dat een gesloten omgeving het beste is om slakken te voeren aan krabben. Zo weet ik zeker dat die krab ook echt de slakken heeft opgegeten/aangevallen.
Dus ik ben vol hoop en verwachting naar het vaste land gevaren om daar 8 plastic opbergboxen te kopen. Inmiddels krabbenterraria. Ik heb 8 Ocypde krabben in de boxen gedaan inclusief een aantal slakken. Helaas heben de krabben de slakken met een poot of klauw aangeraakt, laat staan opgegeten. Zelfs na drie dagen hongerlijden lieten de krabben niet het ‘gewenste’ gedrag zien. Helaas. Inmiddels, heel toevallig, was ik een andere krab tegen gekomen. Een 3 keer zo grote engerd, genaamd G. Lalandii (google maar even..). Mijn begeleiders vonden het een goed idee dat ik deze krab zou vangen en hier experimenten mee zou doen. Ter info; deze krab kan een carapace tot wel 13 cm hebben!
Toen ik deze mail las schrok ik wel een beetje, want ik was eigenlijk wel erg bang voor deze krab. Maar alles went, en het idee van deze monsterkrab vangen dus ook. Zo gezegd, zo gedaan. Die avond ging ik op monsterkrab-jacht, maar helaas zonder succes. De dag daarna gelukkig meer succes! Voor mij op het (jungle)pad stond mijn tegenstander. Hij nog niet bewust van wat er ging komen, en ik maar al te goed bewust van mijn taak. Gelukkig werkte de krab mee, door redelijk traag te vluchten. Ik ving de krab met mijn schepnet, en deponeerde hem in een ‘vuilnisemmertje’, dat nu mijn krabbentransport-emmer is, en nam hem mee. Thuis stond er een prachtig hok voor hem te wachten, inclusief 8 overheerlijke landslakken, genaamd Amphidromus. En toen de krab in het terrarium zat besefte ik ook dat ‘monsterkrab’ een belachelijke term is voor dit slome scheetje. Hij lijkt eng, maar is een stuk minder agressief dan de Ocypode. Helaas heeft ook deze krab de slakken nog niet aangeraakt. Inmiddels ook twee andere Lalandii gevangen, en in boxen gestopt met Amphidromus. So far dus nog geen ‘goed’ resultaat. Maar, wie weet…
Verder wordt het eiland steeds iets drukker. Deze week heeft ook de ‘overkant’ schoolvakantie, dus grote gezinnen met veel kinderen hebben hun tentjes op het strand opgezet. Restaurantjes zijn open gegaan en kayaks worden in overvloed verhuurd.
Een standje verderop zit een restaurantje met een hele aardige eigenaar. De man is alweer ergens in de 40, denk ik, zit al tien jaar op dit eiland en lijkt een beetje op een dik indianenopperhoofd. Hij is mijn mattie geworden, en nodigt mij bijna iedere dag uit voor ijsthee, stukjes fruit, smoothie en/of een plakje cake.
Ik vermaak me hie prima. Na een aantal uurtjes stage is het nu dan ook tijd voor een half uurtje snorkelen :D.
Byeeee